Thursday 19 February 2009

Αγαπητέ Obama


ΤΟΠΟΣ: Γραφείο
ΧΡΟΝΟΣ: 13 Φεβρουαρίου 2009

Soundtrack: My love has got no money

Αγαπητέ Obama,

H γλώσσα σου μού είναι εξέχως αρεστή, όμως επειδή θέλω να σου πω ιδέες προσωπικές, προτιμώ την ελληνική για να είμαι όσο γίνεται ειλικρινής.
Είπες στα χρυσά των οικονομιών παιδιά να είναι προσεκτικοί, νουνεχείς θα έλεγε κανείς. Είδες τα χρήματά σου να πηγαίνουνε στράφι. Σε αισθάνομαι. Είσαι ένας Κροίσος φιλάνθρωπος. αντιμετωπίζεις σε μεγαλύτερη κλίμακα την απόγνωση του φορολογούμενου. Κι ο πολίτης συναισθάνεται την αδικία Obama, κι ο φοροφυγάς νιώθει στο πετσί του την αξία της προσπάθειάς του, κι οι στρατιωτικοί ακόμα βάζουν στον στιγμιαίο καφέ τους παγάκια που έχουν μέσα τους απολιθωμένη την δικαιοσύνη. Και τι βγαίνει Obama; Μαύρε μου;
Θα ζήσει κάποιος περισσότερο; Ή έστω καλύτερα;
Obama, άκουσέ με και μην σταματάς. αν γυρεύεις την αλήθεια, ακόμα και νεκρός που θα είσαι και θα έχεις ψυχορραγήσει με την απογοήτευση πως τίποτε δεν βρήκες, στόχο έχεις θέσει ορατό. Και θυμήσου τα λόγια ενός ξεγραμμένου εμπειρικού, η διατύπωση αργά η γρήγορα θα βρει τους θιασώτες της.
Σ' αγαπώ πολύ.


Δ.Κ.

Monday 16 February 2009

Intro (1)


Τόπος: Γυάλινος

Χρόνος: Παρόν

Soundtrack: Mellon Collie and the Infinite Sadness by Smashing Pumpkins

http://www.youtube.com/watch?v=gBD1BXOxnFc&feature=related


Πριν λίγο καιρό, στη μία το μεσημέρι ακριβώς, ένας άνθρωπος μπήκε στο μυαλό μου. Περπάτησε στον χώρο, μετακίνησε τα πράγματα ανατολικά και βρήκε τη θέση του. Είχε στην πλάτη του ένα σακίδιο, φορούσε αθλητικά παπούτσια και δεν έκανε θόρυβο. Κάθε πρωί από εκείνη την ημέρα ξεφυλλίζει τις εφημερίδες μου, ακούει την μουσική μου κι ανοιγοκλείνει την αποθήκη μου. Προχτές κατέβασε χιόνι από το τρίτο ράφι και το πέταξε στον Υμηττό. Έπειτα έπιασε ένα ταξίδι που θέλω να κάνω και το κρέμασε ανάμεσα στα μάτια μου. Εκεί που βάζουν οι Ινδές την παρθενιά τους. Ανακάτεψε τα χαρτιά μου, γέλασε με ένα αστείο μου, κοιμήθηκε, βρήκε ένα ατύχημα που είχα ξεχάσει και έκαψε τις φωτογραφίες των φιλιών μου. Ταξινόμησε την βιβλιοθήκη. Όχι με αλφαβητική σειρά. Με σειρά έντασης. Κόλλησε το στόμα του στον καθρέφτη, τον θόλωσε και μετά το σκούπισε με το μανίκι του. Ζωηρέψανε τα χρώματα και αποκαλύφθηκαν οι λεπτομέρειες. Έφτιαξε ένα χαλασμένο παράθυρο. Χτες βράδυ ήρθε μαζί μου στο θέατρο και σε όλη την διάρκεια της παράστασης δεν με άφησε σε ησυχία. Μου έλειπε, δηλαδή. Μόνο σε ένα σημείο πήρε και σημείωσε την φράση: Γιατί υπάρχει η μέρα και η νύχτα; Η μέρα υπάρχει για να βλέπουμε και η νύχτα για να ακούμε. Δίπλωσε το χαρτάκι όσες φορές μπορούσε να διπλωθεί και με αυτό έκλεισε μια τρύπα κάπου πίσω από το αυτί μου. Σκέφτηκα ερωτήσεις αλλά τις πετάει. Σκέφτηκα εικόνες αλλά δεν τις πιστεύει.

Αν τον δείτε πείτε του να μην φύγει. Θα σκεφτώ κάτι που να του αρέσει.

Δ.Δ.

Monday 9 February 2009

Φαινόμενα















  • Ύπουλες και βλοσυρές αποδείχθηκαν κάποιες πεταλούδες σύμφωνα με πρόσφατη επιστημονική έρευνα. Πάνε και αφήνουν τα αυγά τους στις φωλιές των μυρμηγκιών και εκκρίνουν μια ουσία που μπερδεύει τα μυρμήγκια και τα περνάνε για δικά τους. Σε κάποιες περιπτώσης έλλειψης τροφής φτάνουν μέχρι και στο σημείο να ταϊζουν στις νύμφες τα δικά τους πραγματικά αυγά.
  • Έληξε η κατάληψη της Λυρικής. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, απλά το αναφέρουμε.
  • Είδαμε την έκθεση του Αλέξανδρου Βασμουλάκη στην γκαλερί της Αντωνοπούλου στου Ψυρρή (Αριστοφάνους 20). Και μας άρεσε που ο τοίχος έγινε άκα(δρ)ο χαρτί.
  • Σε είσοδο πολυκατοικίας, άντρας νέος χτύπησε κουδούνι. Στο θυροτηλέφωνο που ρώτησε ποιος είναι; απάντησε, μπορείς να κάνεις τη ζωή μου συναρπαστική;