Στίξη

Τόπος: Διαφημιστική Εταιρία

Χρόνος: Σήμερα γύρω στις 3.30

Soundtrack: Ice breaking in a Lagavulin shower

Γεια σας θα θέλατε να βοηθήσετε ένα καλό παιδί που έχει κόψει τα ναρκωτικά αγοράζοντας βιβλία έχω καταπληκτικά έργα λογοτεχνίας ψυχολογίας και νευρολογίας τα φρούτα του θανάτου σας τα προτείνω ανεπιφύλακτα αριστουργηματική γραφή έχω και τα συμπτώματα ψυχοπαθολογίας και πώς να τα ξεπεράσετε και τα ναρκωτικά τα έχω κόψει τελείως και χρειάζομαι οικονομική ενίσχυση δίνω δώρο αυτή την εξαίρετη ταινία που θυμίζει και λίγο Μπερλουσκόνι η υπόθεσή της γηραιός κύριος ερωτεύεται νεαρή δεσποινίδα και εγκαταλείπει το άνετο σπίτι του τρία παιδιά από εφημερίδα την πήρα δεν μου αρέσει να ψεύδομαι με 15 ευρώ όλα δικά σας είναι παλιά διάσημη η διαφημιστική σας την γνωρίζω γιατί πριν τα ναρκωτικά ασχολούμουν με την επικοινωνία το όνομά σας το μικρό πανέμορφο είναι και σας ευχαριστώ που με ακούσατε με τόση ευλάβεια και υπομονή να το διαβάσετε θα σας αρέσει γιατί είναι προφανές πως σας συγκινούν οι χαμένοι άνθρωποι και η λογοτεχνία.

Δ.Δ.

Athens from above

Τόπος: Υμηττός
Χρόνος: Μετά την βροχή
Soundtrack: Vois sur ton chemin - Les choristes O.S.T

Τι ομορφιά πάνω απ’ την βρεγμένη πόλη! και κανένας να την μοιραστώ. Οι αντανακλάσεις του ήλιου κάνουν την Αθήνα αρχαία ξανά. Τα δύσμορφα κτίρια μοιάζουν πολιτισμένα, αρχιτεκτονημένα με μέτρο και φως· το πρόχειρο μπετόν – θησαυρός. Οι δρόμοι σαλιωμένοι από γιγάντιους χρυσούς σαλίγκαρους στέκουν ακίνητοι, still, κάτω από αυτοκίνητα που ρέουν. Μισισιπήδες, Γάγγηδες, ναι και κάποιος Σηκουάνας αγάπη μου για σένα. Ο Λυκαβηττός απομονώνεται στην αίγλη του με το λευκό εκκλησάκι στην κορυφή του, το Ζάππειο τινάζει τις κολόνες του απ’ τις σταγόνες που τις συλλέγουν μία μία παιδιά με τρίκυκλα ποδήλατα, τα Εξάρχεια μένουν αφώτιστα μα τόσο καθαρά. Στο Μεταξουργείο χρυσά νήματα τρυπώνουν από τα παράθυρα αναζητώντας τα μαλλιά σου ή τα δαχτυλίδια σου. Δεν τα ‘χω στείλει εγώ – δυο μέρες τώρα ούτε να καταπιώ δεν μπορώ όχι ν’ αρθρώσω – και σ’ ένα παρτέρι στου Ζωγράφου ένας φρεσκολουσμένος δυόσμος εξατμίζει το άρωμά του. Πώς μου ‘ρθε τώρα στο μυαλό εκείνη η λίμνη στην Αυστρία που σαν απύθμενη μαρμίτα άχνιζε κι ανάδινε τους ιαματικούς της υδρατμούς ενόσω εσύ με το λευκό σκουφί σου μ’ αγκάλιαζες φιλώντας με! Αγαπώντας με. Ο ήλιος πάει στο Περιστέρι να δύσει, εσύ ένας θεός ξέρει αν έχεις γυρίσει, ο αέρας πήρε να κρυώνει, τέρμα η ονειροπόληση, όποιος θέλει κι άλλο πληρώνει. Μα μόλις πέσει το άστρο θα κατακάτσει η πάχνη της λίμνης και όλη η ομορφιά που βλέπω θα βυθιστεί ξανά στην επιφάνεια που τόσο κάθε μέρα με πληγώνει. Πού είσαι;
Δ.Κ.