1+2

Χρόνος: Καθημερινές, Κυριακές κι αργίες

Τόπος: Ένα γυαλιστερό κτήριο εργασίας, Αθήνα

Soundtrack: Le Tigre, Deceptacon

Ήταν 2.

Για καιρό ζούσαν ίδια. Πριν ούτε που γνωρίζονταν.

Ξυπνούσαν πρωί. Η 1 με τσίμπλες και γκρίνια που ύστερα έφευγαν. Η 2 με γέλιο και lip-gloss που ύστερα έφευγαν.

Mπαίναν σ΄ ένα inox ασανσέρ που τις σταματούσε στο 2^ο για κάρτα και μετά στον 4^ο για όλο το υπόλοιπο.

Παράγγελναν: καφέ σκέτο και κρουασάν για την 1, καφέ με πολλά κι όχι κρουασάν, αν και πολύ θα το ΄θελε, για την 2.

1^ο τσιγάρο. Αρχικά μπαλκονάτο. Μετά την απαγόρευση στο κρύο αίθριο.

Μεγάλες ρουφηξιές και σπαστικές κινήσεις. Τέλειωνε πρώτη η 1 φυσικά, κι έμεναν οι κουβέντες στη μέση. Έτρεχε από πίσω η 2 να προλάβει.
Ανέβαιναν και συνέχιζαν ακάθεκτες.
Νεύρο και Άγχος. Χαρτιά η 1. Τηλέφωνα η 2.

Deadlines deadlives

Χαρά και Συνωμοσία.

-1: Τι όμορφο που είσαι σήμερα;

-2: Μόνο εσύ το βλέπεις.

Υπόγεια γέλια-τηλέφωνα εσωτερικά

-2:Τι λες για σήμερα;

-1: Παρά δέκα.

Φαντασμαγορικές πλεκτάνες και εγκλήματα: κατεδαφίσεις, καταστροφές δεδομένων, ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, λογοτεχνικοί έπαινοι για τις ίδιες. (Να σκάσουν οι κακοί από ζήλια). Όλες τελείωναν με προσευχή στον Άγιο Αναρχικό των Εξαρχείων να «χτυπήσει» επιτέλους τον μπλε-ελεκτρικ σατανά.
Του κάκου.

-1:Φουουου

-2:Ξεεφουου

Το νεανικό τάλαντο κι η ομορφιά φαγωνόταν ανάμεσα σε τόνους σελίδων και φλιπαρισμένες οθόνες.
Πρησμένα μάτια, κώλοι καρέκλας γραφείου.

-1:Πρέπει κάτι να κάνουμε με την κατάστασή μας.

-2:Ναι, ναι δεν πάει άλλο.

2^ο τσιγάρο.

Φαντασμαγορικά όνειρα και πάρτι.
Εκεί τις έκοβαν πάντα. Τις μάτιαζαν. Βέβαια.

Τέλειωνε η μέρα.

Ξανά στο inox ασανσέρ: η 2 ίσιωνε τα μαλλιά της 1. Η 1 έδιωχνε από την 2 τις εμμονές-θερμιδικές, καταναλωτικές, στομαχικές.

Σέρνονταν γρήγορα έξω και ξανάπαιρναν κανονικό σχήμα.
1+2 για βόλτες και καφέδες. Πασίχαρες. Η 1 στη βροχή, η 2 στον ήλιο.
Με κουσούρια.
Η 1 εξακολουθούσε να συσπά κάθε μέλος, χέρια-μάτια-ρεσιτάλ ποδιού.
Η 2 εξακολουθούσε να συσπά κάθε όργανο, έντερο-παχύ κ λεπτό-κοιλιακοί (εξεπίτηδες).
Δεν τις ένοιαζε. Χώριζαν

-1: Γεια σου μανάρι.

-2: Γειααα σου κοριτσάκι.

Είχαν να χαίρονται γιατί αύριο παρά την κόλαση.
Ήταν 2.

Όπως το φαντάστηκες η μία έφυγε. Διάλεξε εσύ όποια θες. Αλλά αυτές ζουν πάλι κάθε μέρα το ίδιο. Η 1 της τηλεφωνά πάλι στα κρυφά και η 2 γελά συνωμοτικά κάθε φορά που βγαίνει από inox ασανσέρ.

A.M.