Χρόνος: 4:30μ.μ. 15/2/2008
Τόπος: Κάπου ψηλά
Soundtrack: The Album Leaf, Over the pond
Το πρώτο σμήνος πέταξε σε σχηματισμό του αριθμού 8 ή του συμβόλου του απείρου, για όσους το προτιμούν. Το δεύτερο δεν κατάφερε να κρατήσει ούτε σχηματισμό, ούτε αριθμό, έσπαγε σε μικρότερα μαύρα συννεφάκια από τον αέρα. Έφευγαν τα τελευταία πουλιά της Αθήνας, ακολουθούσαν το φως στο πορτοκαλί του. Άναβαν λάμπες και πορτατίφ, το ένα μετά το άλλο τα παράθυρα άλλαζαν πρόωρα βάρδια, γίνονταν από δέκτες, πομποί.
Σαν βιτρίνες γέμισαν κούκλες που πλησίαζαν τα τζάμια, έτριβαν τους ώμους τους και περίμεναν να περάσει. Κάποιοι είχαν κακά νέα και δεν πρόσεχαν τον καιρό, κάποιοι είχαν πεθυμήσει τα σπίτια τους και έστρωναν τραπέζια και παπλώματα, κάποιοι είχαν αναλάβει υποχρεώσεις. Μια κεραία που έπεσε, ένα γάμο, ένα ραντεβού, δουλειά, ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο, φαγητό για αύριο.
Το τρίτο δεν ήταν σύννεφο, ήταν πολύ κοντά και έβλεπες το φτερούγισμα σε υψηλή ανάλυση. Μια πολυκατοικία μπροστά, ένα τετράγωνο πίσω τα πήγαινε ο αέρας και ξανά, όλα μαζί και μόνο το πρώτο στην αιχμή να βλέπει τον ήλιο. Τα άλλα τις ουρές των θηλυκών τους. Οι κόρνες σε παροξυσμό, η υπομονή με κακή μόνωση και οι γυμνοί των δρόμων με τα δίτροχα να ελπίζουν ότι θα ξεκλειδώσουν κάπως τα γόνατά τους. Τα μπαλκόνια σε αχρηστία, τα ταξί περιζήτητα, τα νησιά αποκλεισμένα και τα δρομολόγια σε αναμονή.
Τα πιτσιρίκια με πυτζάμες τραβάνε τα χείλια και τα αυτιά γονέων και κηδεμόνων που δεν μπορούν να φύγουν. Σούπες βράζουν σε κεραμικές εστίες, λίγες καμινάδες καπνίζουν και επικρατούν ως μόνη μυρωδιά στον κόσμο, τα καλοριφέρ συστέλλονται, τα καφέ δυναμώνουν τη θέρμανση και χαμηλώνουν τα ντεσιμπέλ. Ο ηλεκτρισμός ακόμα παρέχεται. Τα σήματα δυσκολεύονται. Ο Λυκαβηττός αχνοφαίνεται, η Πάρνηθα εγκαταλείπει τον ορίζοντα. Ο βασιλικός καίγεται στον πάγο και δε θα παρθούν για κάποια ώρα αποφάσεις, μόνο προσωρινά μέτρα.
Είναι πέντε τώρα μαζεμένα στο κάδρο του αφηγητή, πέντε σμήνη πουλιών σαν βεγγαλικά ανοίγουν τη διάμετρό τους και εκρήγνυνται σε μικρότερα σύνολα.
Χιονίζει, σε αστικό περιβάλλον.
Δ.Δ.
3 comments:
Τα όμορφα πράγματα δεν σχολιάζονται.
Είσαι όμως όντως Doubleface…
… κι σιωπή είναι γοητευτική. Γιατί άλλο σιωπή κι άλλο moog.
… δεν μ’ αρέσει να μιλώ το πρωί. Λες να νοσώ;
Τέλος πάντων αν νομίζεις πως θέλεις κάτι να πεις… κάτι τόσο όμορφο όπως αυτό ή τόσο σκληρό σαν το άλλο, μπορείς να κάνεις απευθείας ανάρτηση. Σαν Doubleface
τα περιστέρια γιατί είναι ακόμα εδώ; ε;
Σύμφωνα με το δελτίο καιρού, το post σου θα είναι πάλι επίκαιρο από αύριο, αλλά δεν γράφω γι' αυτό. Γράφω γιατί με τρελένει αυτή η ακινησία στα blogs ένα γύρω, όλο νομίζω πως μου διέκοψαν τη σύνδεση. Γράψτε κάτι, την ώρα ας πούμε, ένα στίγμα, ότι υπάρχετε...
Post a Comment