Ώρα: Κάποια απ’ τις πρώτες πρωινέςΤόπος: αναφέρεται ξεκάθαρα στην ιστορία
Soundtrack: Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία
Είναι κι οι δύο άσχημοι. Είναι αργά, πολύς κόσμος μπροστά στην καντίνα (έχουν σχολάσει τα μαγαζιά). Οι δυο τους τρώνε παραπατώντας το βρώμικο. Κάτι της είπε. Όχι γλυκό. Κι εκείνη τον έβρισε μέσα απ’ την γαμψή της μύτη. «Γαμώ το Χριστό σου!», φώναξε ο τύπος, πετάει το φαγητό στο δρόμο, σηκώνει το χέρι και την χτυπάει. Δεν αντιστέκεται. Δεύτερη γροθιά, εκείνη σκύβει απ’ τον πόνο, τρίτη, χωρίς λόγια. Σαββατόβραδο στην Μιχαλακοπούλου. Ένας σκύλος τρώει αυτό που έπεσε στο δρόμο. Οι άλλοι κοιτάζουμε. Τι να κάνεις; Να καλέσεις την αστυνομία; Και τι να πεις; Ότι φταίει… ποιος; Την παίρνει αγκαλιά. «Έλα… σπίτι…», της λέει. Φεύγουνε. Κι οι δύο άσχημοι. Κι οι δύο μαζί. Δ.Κ
4 comments:
Σκηνές του είδους συνήθως μας "παγώνουν" όλους. Είναι όμως λάθος. Επιτέλους δε μπορούμε να βλέπουμε να δέρνεται κάποιος και να καθόμαστε σα χάνοι. Τό ΄χω ΄κανει κι εγώ - δε μιλώ από θέση ισχύος. Καλοκαίρι ήταν΄. Αύγουστος. Στη Σίφνο, στο λιμάνι. Κατάμεστες οι ταβέρνες και στο δρόμο ένα ζευγάρι σε παπακι λογοφέρνουν. Και ξαφνικά ο άντρας κατεβαίνει κι αρχίζει τα χαστούκια στη γυναίκα. Και εμείς - τρεις ταβέρνες στη σειρά κόσμος- κοιτούσαμε σα χάνοι. Μέχρι που μια γυναίκα σηκώθηκε από το τραπεζι και πήγε να τους χωρίσει κι αρχίσε να βρίζει εμάς! "Καλά δε ντρέπεστε να κάθεστε να τρώτε και να κοιτάτε λοξά και κάποιος να τρώει ξύλο μπροστά σας"! Είχε δίκιο! Κι ακόμη αισθάνομαι άσχημα. Όταν κάποιος δέρνεται από κάποιόν άλλο οφείλουμε να τους χωρίζουμε! Κι όχι να σφυράμε κλέφτικα!www.u-hoo.gr/gianniskafatos
Τη σκέφτομαι πολύ συχνά τη σκηνή, από τότε που τη διάβασα αυτή την καταραμένη ιστορία. Δε μπορεί να μου φύγει απ'το μυαλό. "Απ'έξω" σκεφτόμενος, θα πήγαινα να τον πλακώσω τον τύπο, να δει τη γλύκα. Αν ήμουν όμως εκεί, το πιθανότερο είναι οτι θα "πάγωνα", θα έμενα στη θέση μου και μετά θα έβριζα τον εαυτό μου για βδομάδες, που δεν πήγα να κάνω κάτι. Γιατί, ε; Γιατί;
Συνέβη πριν από χρόνια έξω απ’ το σπίτι μου, χαστούκια, τσιρίδες και κλάματα. Η Βιργινία που δεν τα ανέχεται αυτά άνοιξε το παράθυρο του ισογείου και είπε πως θα φώναζε την αστυνομία. Τότε, η συγκεκριμένη γκόμενα γύρισε και της είπε: «Και ‘σένα τι σε νοιάζει;»
Από τότε η Βιργινία δεν ανακατεύτηκε ξανά σε τέτοια πράγματα. Εγώ είχα αυτή τη γνώμη εξ αρχής. Γιατί στο χέρι της γκόμενας ήταν να μην τις τρώει. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Το πιθανότερο, φίλε μου, αν ανακατευτείς είναι να πάρεις παρόμοια απάντηση. Αν πάλι δεν με πιστεύεις, δοκίμασε…
Jimmy Boy τα μπουνίδια μου φέρνουν ταραχή
αποτροπιασμού και ερεθισμού
μαζί.
nice spit!
διάβασε τελευταία Δάσκα
κάπου μας το πάει...
doubleface2
Post a Comment