Wednesday 2 July 2008

name delta rosa

Τόπος: Διαδίκτυο

Χρόνος: Οκτώ το βράδυ

Soundtrack: Pulp, Hardcore.

*στην άγνωστη του διαδυκτίου

«Ζιμπέρ, όπου είναι απόλαυση να γράφεις όταν η πένα είναι μαλακή.Έτσι, φτάσαμε κοντά στη Μελκ, εκεί που, στην όχθη μιας στροφής του ποταμού, υψώνεται ακόμα η ωραία μονή, αναστηλωμένη πολλές φορές ανά τους αιώνες».

Χρειάστηκε ν’ ανατρέξω στο βιβλίο για να μεταφέρω αυτές τις γραμμές, ήταν αδύνατον να μην τις θυμηθώ όμως, ο αποστολέας μ’ έστελνε απ’ ευθείας εκεί, για να μην πω παραπέρα...

Το μήνυμα ήταν σαφές: «Γράψε μου ό,τι θες... να το βρω όταν γυρίσω».

“name delta rosa” υπέγραφε, κατά τα άλλα μια άγνωστη.

Πώς μπορείς ν’ αντισταθείς;

Πώς μπορείς να μην φανταστείς;

Πώς;

Λοιπόν, τετρακόσια χρόνια πιο πριν, θα σ‘ έκαιγαν στην πυρά.

Θα είχαν πολλούς λόγους να το κάνουν.

Τώρα βέβαια δεν είμαστε τετρακόσια χρόνια πριν, οπότε υπάρχει ένα δίλημμα.

Δεν ξέρω αν υπάρχει και λόγος όμως.

Επιστρέφω στην ασφάλεια των παλιών ημερών, εκεί που έρχεται ο κληρικός να ευλογήσει την κόρη του Σατανά, να βγάλει από μέσα της τον πειρασμό.

Είσαι στο πάτωμα, ρακένδυτη, κουρασμένη, ξάγρυπνη, ΞΥΠΟΛΗΤΗ, ΝΗΣΤΙΚΗ σε μια στρωμνή, απ’ αυτές που βάζουν στα άλογα, χειρότερα κι από ζώο.

Ακούς τα βήματα στον διάδρομο, ύστερα η βαριά σιδερένια πόρτα ανοίγει, είναι ένας κληρικός κι ένας φύλακας... μα γιατί; Γιατί ήρθαν τόσο νωρίς;

Ο κληρικός κάτι λέει στον φύλακα, εκείνος κάνει μεταβολή και φεύγει, πίσω του η πόρτα κλείνει πάλι.

Τι θέλεις παπά;

Το άλλο πρωί θα οδηγηθείς στην πυρά τέκνο μου, σου λέει.

Εσύ τον κοιτάς στη φλόγα ενός κεριού.

Είναι νέος, ένας ψηλός όμορφος άντρας, αν δεν ήταν τα ράσα... αυτά σκέφτεσαι.

Άνοιξε την ψυχή σου τέκνον μου, σου λέει αυτός, να δεχθείς τον Θεό.. και σε

πλησιάζει, σου προτείνει το σύμβολο.

Θες να τον στείλεις στον διάολο, στο πυρ το εξώτερον... είναι νέος όμως, όμορφος... και τι πάει να πει το ότι φοράει ράσα... είναι άντρας.

Αυτός έρχεται πιο κοντά, εσύ είσαι στο πάτωμα.

Προσκύνησε τον Ύψιστο τέκνο μου, λέει... το μανίκι του σου χαϊδεύει τα μαλλιά, ύστερα το χέρι του σε αγγίζει στο πρόσωπο.

Νοιώθεις το αίμα να ανεβαίνει στα μάγουλα, νοιώθεις τα σκέλια σου που υγραίνονται... παπά μου... παπά μου... λύτρωσέ με... του λες.

Τα δάκτυλά σου αγκαλιάζουν τα ράσα, αγκαλιάζουν μαζί δυο πόδια, αντρικά, κρέμεσαι πάνω του, τον τραβάς.

Εκείνος σε αγγίζει ξανά, τέκνον μου... λέει προσκύνησε τον Θεό.

Ναι παπά μου... λες, ναι και τα χέρια σου ψάχνουν, ψάχνουν να βρουν τη λύτρωση.

Τέκνον μου... τέκνον μου... λέει εκείνος.

Δεν ακούς πια, δεν σ’ ενδιαφέρει πια... μια πύρινη γλώσσα συναντάει μια ρομφαία, το ίδιο πύρινη... Θεέ μου... λες, Θεέ μου.. κάψε με.

yannispetsas

18 comments:

εγω, ο σαμ. said...

Αδερφέ, η πίστη σου σ' έσωσε!
Αμήν και εις άλλα με υγεία.

ολα θα πανε καλα... said...

H κλασική φαντασίωση με τον ιερέα αλλά εγώ θα γούσταρα περισσότερο τον φύλακα - μπορώ να αλλάξω τελευταία στιγμή;
:)
Οι σκηνές από τέτοια βασανιστήρια του Μεσαίωνα και ταινίες τύπου Ζαν ντ' Αρκ πάντα με τρόμαζαν και με ανατρίχιαζαν.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό δεν ταιριάζει ο έρωτας.
Μου φαίνεται πως θα το έσκαγα όσο γινόταν πιο γρήγορα και απο τον παπά και από τον φύλακα,προς την ελευθερία.
Το όνομα Δέλτα Ρόζα μου άρεσε πολύ...

Yannis Petsas said...

Το όνομα ή μάλλον ο τίτλος είναι copy - paste του πρωτότυπου τίτλου του Eco, που είναι απ' τα αγαπημένα μου. Οδηγήθηκα εκεί μέσα από μια Κόλαση, ήταν αν θες ένα παραλήρημα, το όνειρο μιας καλοκαιρινής νύχτας.

NinaC said...

Βοήθειά σου, αμαρτωλέ!

Yannis Petsas said...

Αυτό είναι να 'χει κανείς καλούς φίλους, σας ευχαριστώ έναν προς έναν, φιλιά σε όλους, κολασμένους και μη... καλά αυτούς άσ' τους.

Yannis Petsas said...

Ο έρωτας είναι περιοδικό φαινόμενο, αναπτύσσεται λες οπουδήποτε ανεξαρτήτως συνθηκών, σαν να γεννιέται στο διάκενο του χρόνου. Η ελευθερία πάλι είναι σχήμα λόγου.

Γιαννης said...

Πάλι αυτά τα καταραμένα αποσπάσματα στην αρχή... Αφού οι ιστορίες σου στέκουν πάρα πολύ καλά μόνες τους, τα αποσπάσματα τι τα θέλεις, δεν μπορώ να καταλάβω! Το μόνο που κάνουν είναι να στήνουν ένα νοηματικό "τοίχο" που πρέπει να πηδήσει ο αναγνώστης για να μπει στην υπόλοιπη ιστορία. (Προσωπική γνώμη, πάντα...)

Yannis Petsas said...

Δεκτό... όταν διαβάζεις όμως τον τίτλο «Μεγάλη ανθρωποφαγία προς τιμή του Τέννεσσυ Οιίλιαμς» στο έργο του Yves Klein, πάει ο νους σου ότι το έργο είναι μπλε;
Το “name delta rosa” σε πηγαίνει μήπως κάπου αλλού; Το να αφαιρέσω κάτι που μου
ήρθε συνειρμικά επειδή το είπε κάποιος άλλος δεν θα ήταν μεγάλη υποκρισία;

Γιαννης said...

Μόλις βγήκα απο τη Wikipedia που έψαξα να βρω τι είναι ο Klein και τα μπλε έργα του. Ενδιαφέρων, και κρίμα που πέθανε νωρίς! Δεν καταλαβαίνω καλά όμως τι θέλεις να πεις. Αυτό που μ'ενοχλεί εμένα προσωπικά, Γιάννη, είναι το εμπόδιο που μου βάζεις στην αρχή του διηγήματος! Προσωπικά μένω άφωνος και μπερδεμένος, και περνάω την υπόλοιπη ανάγνωση προσπαθώντας να βγάλω άκρη ανάμεσα στο διήγημα (που μ'αρέσει) και στο απόσπασμα (που με τυραννάει). Τι κάνω λάθος;

Yannis Petsas said...

Νομίζω ότι είσαι ερμητικός. Έχεις δίκιο όμως, οι παραπομπές μπερδεύουν αν προσπαθήσεις να τις αναλύσεις.
Όταν διάβασα πρώτη φορά τα 100 χρόνια μοναξιάς, ταλαιπωρήθηκα πολύ με τα ονόματα. Τελευταία το ξαναδιάβασα, δεν τα θυμόμουν αλλά δεν ασχολήθηκα, γνωρίζεις τους χαρακτήρες στην πορεία, αν κάτι είναι σημαντικό μένει, αν όχι το ξεχνάς.
Εδώ θέλω να πω διαβάζεις τη σκέψη μου, αυτό μ’ ενδιαφέρει να διαβάσεις, όχι κάτι άρτιο δραματουργικά. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω.

ολα θα πανε καλα... said...

Παρατήρησα ότι το επανέφερες.

danae said...

συμφωνώ με τον σύντροφο Ιωάννη για τις παραπομπές ( τις οποίες και ξεχνάς έτερε Ιωάννη να στοιχειοθετήσεις) ΑΛΛΑ! στη συγκεκριμένη περίπτωση η ιστορία δεν είναι ότι μια γυναίκα που περίμενε την εκτέλεσή της συναντά το τελευταίο αρσενικό της ζωής της αλλά ότι ένας άνδρας λαμβάνει ένα μήνυμα που του θυμίζει ένα βιβλίο και γράφει μια ιστορία σαν απάντηση στο μήνυμα αυτό. Γι'αυτό και είναι cityspit γιατί έγινε σε έναν υπολογιστή στην Αθήνα (αν και προτιμώ να βγαίνετε στους δρόμους με τις ιστορίες σας παρά να μπαίνετε στα αναγνώσματά σας). Η ιστορία σου παραμένει εξαιρετική και έχει πλάκα που για να επιχειρηματολογήσεις χρησιμοποίησες μια άλλη παραπομπή..

Unknown said...

Saints are sinners
Sinners are saints.

Καταπώς φαίνεται...

Έπαθα μια μικρή πλάκα, βασικά, γιατί ειχα σκοπό να γράψω μια ιστορία με θέμα την αγιοσύνη... Την πραγματική αγιοσύνη, όπως αυτή που γράφεις εσύ.

Μου τη σπάει να με προλαβαίνουν!

Πολύ ωραίο κείμενο, όμως, οπότε καλύτερα που με πρόλαβες!

Yannis Petsas said...

Pooka,είμαι πολύ μεγαλύτερος, μην το ξεχνάς... εγώ πάλι θα ήθελα, δηλαδή πολύ θα ήθελα, να δω πώς τη βλέπεις εσύ. Περιμένω... δεν περιμένω, αδημονώ.

Unknown said...

Soon.

:)

Danny said...

Geia sas paidia!!!Eimai kainourgios k maresei poly h parea sas!!!!Etimazw kegw kati,to exw idi steilei isws sas kanei entyposi h hlikia m m vasei to keimeno p exw grapsei.Sxetika me to Name Delta Rosa,dn marese katholou!sorry petsa..:D

Yannis Petsas said...

Παιδιά, καλά να περνάτε κι ευχαριστώ που μου αφιερώσατε όλον τον Ιούλιο... αυτό ήταν πρόκα για 'κείνους που όλο λένε ότι θα γράψουν κάτι.
Τα φιλιά μου σε όλους.

maya said...

νάμαι !

έπρεπε να φτάσω εδώ για να συμφωνήσουμε ?
παντού και σε όλα... ο έρωτας .
με κάθε μορφή .
αγγελική ή σατανική ...
ψυχική ή εφήμερη ...
έντονη ή αργή και σταθερή ...

πάντως νάτος πάλι .
:))))

yes !