Στο δρόμο

Στο δρόμο για τους θερινούς προορισμούς μας τρώμε φρούτα και μπισκότα σοκολατούχα κρακεράκια και κρουασάν ζεστά από το ράφι ενός Γαλαξία.

Ό,τι ακούμε στ’ αυτοκίνητα ή κατευθείαν στα τύμπανα το ακούμε δυνατά και σχηματίζει την άσφαλτο, το χωματόδρομο και τις στροφές

Παίζουμε σε κάποια ταινία με ψηφιακή επεξεργασία γυαλιών ηλίου. Κουβαλάμε το σπίτι μας σε πλάτες και οχήματα μας ζαλίζουν τα κύματα και κοιμόμαστε σε μέρη απίθανα.

Στο δρόμο για το καλοκαίρι, αφηγούμαστε ιστορίες από άλλα μέρη, έναν άλλο δρόμο που μας είχαν αφιερώσει σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό της επαρχίας.

Αυτόματα σχεδόν γινόμαστε στρουμφάκια:Κάποιος είναι ο Γκρινιάρης που δεν του αρέσει ο καφές και κάποιος ο Σπιρτούλης που στήνει τις σκηνές.

Η Στρουμφίτα σκουπίζει το γκαζόν με υγρά μαντηλάκια και ο Παπά Στρούμφ ειρηνοποιός προτείνει παραλίες με μπαράκια.

Και όλα γίνονται χωριά και χώρες και τα λεπτά δεν μετράνε τις ώρες

Στον δρόμο για την επιστροφή σταματάμε να μιλάμε κάποια στιγμή. Μας λείπουν τα μανίκια που πρέπει να σηκώσουμε κι ελέγχουμε τη φωτογραφική όπου τον δρόμο αποτυπώσαμε.

Και κάποιος από μας ακόμα ελπίζει πως ο δρόμος που πήρε ποτέ δεν γυρίζει. Το δέρμα του ξεφλουδίζει
κι σε ένα φινιστρίνι αποφασίζει να καδράρει την κάθε επιλογή.

Τα λέμε το Σεπτέμβρη