Monday 20 July 2009

Ένα βράδυ στη Γύρα


Τόπος: Αθήνα
Χρόνος: 8 Ιουλίου 2009

Soundtrack:

http://www.youtube.com/watch?v=AvzkagVvOxs

Αγαπητέ και άγνωστε επισκέπτη μου πήρε περισσότερο καιρό απ’ όσο περίμενα μέχρι να βρω τον τρόπο να σου απευθυνθώ, μα έφτασε επιτέλους ο χρόνος και το μέσο εφευρέθηκε. Δεν είναι ταπεινό, ούτε μεγαλειώδες αλλά περιφέρεται στα όρια του ανθρώπου διότι για άνθρωπο μιλάει και από άνθρωπο έχει γραφτεί. Θα ήθελα ίσως και σου το ορκίζομαι να είναι πλούσιο και αισθαντικό, πρωτότυπο και διασκεδαστικό, ασύγκριτο και μνημειώδες, εντούτοις θα το αφήσω ως έχει γιατί πάνω απ’ όλα είναι γεγονός.
Πρόκειται για ένα βράδυ στην καλοκαιρινή Αθήνα που θα στο μεταφέρω σε συνέχειες καθώς αποτελείται από σαφώς διακρινόμενα μεταξύ τους περιστατικά τα οποία τυχαίνει να εμπίπτουν ακριβώς στις προθέσεις αυτής της σελίδας και στον ορισμό που έχουν δώσει οι ιδιοκτήτες της για τις ιστορίες που ήθελε αυτή περιέχει. Οι συνέχειες τονίζουν τόσο την αυτοτέλεια του κάθε συμβάντος όσο και ευνοούν την διατήρηση μικρών αριθμών λέξεων, ζητούμενο επίσης της σελίδας αυτής όπως φαντάζομαι και του χρόνου σου, οπότε μην με παρεξηγείς.
Η ιστορία θα ξεκινήσει από την Πλατεία Εξαρχείων. Οι αλλοδαποί μαζεύουν τα μπουκάλια της μπύρας, η Βούλα ψάχνει κάποιον να αγκαλιάσει και το πορτραίτο από την Σκωτία βγάζει βόλτα τον σκύλο του. Μια κοπέλα απατάει το αγόρι της με τα μάτια κι ένα πρεζάκι μου λέει ευχαριστώ. Ο καθηγητής παίρνει το ποτήρι από κάτω βάζει μπύρα και με προειδοποιεί για τους Πασόκους. Πόδια – πόδια και βυζιά. «Εγώ θα δηλώσω ένα σεβασμό» εκεί που τρέμει η ψυχούλα μου, «Αδερφέ πρόσεχε τα λάδια» του μπάτσου στο τροχαίο, οι γυναίκες στο smart που ανοίγει, η λεωφόρος και επιτέλους το ξημέρωμα.
Μην αγωνιάς όμως πρόθυμε αναγνώστη μου, γιατί όλα θα λάβουν την θέση τους και σου υπόσχομαι πως κάθε φορά που θα γράφεται μια ιστορία μετά την δική μου θα παρουσιάζω την συνέχεια. Μέχρι τότε, a tout a l’ heure!

Δ.Κ.

1 comment:

danae said...

very promising