We proudly present...

Δύο εντιμότατοι φίλοι μας εκδόθηκαν, τυπώθηκαν και κυκλοφορούν.
Σήμερα we proudly present το πρώτο βιβλίο του Γιάννη Πέτσα.
Το έβδομο ανακοινωθέν, ζεστό ζεστό και πλαστό πλαστό κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιολκός.
Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην κάτωθι παρουσίαση:


«Το "έβδομο" ανακοινωθέν» εξεδόθη στο όνομα των Ερυ­θρών Ταξιαρχιών. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες το διέψευσαν. Αρ­γότερα αποδείχθηκε ότι ο συγγραφέας του συγκεκριμένου κειμένου, κάποιος ονόματι Πικιαρέλι, παραχαράκτης στο επάγγελμα, το έγραψε κατά παραγγελία "αγνώστου" τινός. Ο ίδιος δολοφονήθηκε το '84.
Παραμένει μυστήριο ποιος και γιατί παράγγειλε το ψεύτικο ανακοινωθέν.
Λέχθηκε ότι ο θάνατος του Μόρο ήταν το αποτέλεσμα μυ­στικής συμφωνίας ανάμεσα στη CIA και την KGB, που δεν επιθυμούσαν την αλλαγή τού μεταπολεμικού συμφώνου τής Γιάλτας την οποία υποστήριζε ο χριστιανοδημοκράτης ηγέ­της. Ως σήμερα τίποτα δεν έχει αποδειχθεί και η φήμη εξακο­λουθεί να πλανάται. Η εκδοχή ωστόσο μοιάζει αληθοφανής.
Το παρόν βιβλίο είναι μια παραχάραξη.
«Το "έβδομο" ανακοινωθέν» είναι ένα φανταστικό δοκίμιο και παράλληλα μια φανταστική αυτοβιογραφία - ένα μυθι­στόρημα. Ακροβατεί μεταξύ ιστορικών γεγονότων και μυθο­πλασίας.
Τρομοκράτες, παρακρατικοί, στρατηγοί, φύλακες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δικαστές ζουν, πράττουν και μιλούν ανά­μεσα μας. Ανασαίνουν τον αέρα μας, μοιράζονται τις σκέψεις μας. Μας χτυπούν, μας βρίζουν, μας καθοδηγούν. Μας κλεί­νουν το μάτι και με τη μυθική τους διάσταση εισβάλλουν στο μυαλό και τη φαντασία μας.

Διαβάστε λίγες σελίδες:


http://issuu.com/iolkos/docs/to_ebdomo_anakoinothen_petsas_yiannis_iolkos_pdf

Καλοτάξιδο!

Ένα βράδυ στη Γύρα – Ο Σεβασμός

Τόπος: Αθήνα

Χρόνος: 8 Ιουλίου 2009

Soundtrack: http://www.youtube.com/watch?v=oUMwu_gXK7Q

Πόσες μέρες περιμένω θαυμαστέ μου αναγνώστη να δημοσιευθεί μια ιστορία για να συνεχίσω, μένοντας πιστός στις διακηρύξεις μου, την επική μου εξιστόρηση. Και ιδού! Η επίπεδη γη μας έβαλε πάλι σε κίνηση. Επιστρέφοντας λοιπόν στο ανέμελο εκείνο βράδυ σού εκμυστηρεύομαι χωρίς αιδώ πως παίζω στην τηλεόραση ανεκτικέ αναγνώστη. Ναι. Ο φίλος μου ο Αλέξανδρος δεν έχει πρόβλημα με αυτό κι εγώ με την σειρά μου προσπαθώ με διαρκείς, εξαντλητικές επιχειρηματολογίες να συμφιλιωθώ. Δεν χρειάζεται βέβαια να έχουμε όλοι την ίδια γνώμη, αυτό είναι και η πηγή της ποικιλίας, πολλοί όμως έχουν την εντύπωση πως μία γνώμη είναι αρκετή και είναι πρόθυμοι να πείσουν και τους υπόλοιπους. Λέω ό,τι σκέφτομαι και πολυλογώ γιατί την τελευταία φορά που βρέθηκα στα Εξάρχεια, χρειάστηκε να επιχειρηματολογήσω για την ιδιότητά μου του ηθοποιού, γρονθοκοπώντας και σπάζοντας. (βλ. «Χθες βράδυ», 12 Νοεμβρίου 2008). Αφού μας άφησε κι η Βούλα από την Καλαμάτα, ο φίλος μου πηγαίνει στην τουαλέτα και μένω μόνος. Με προσπερνάνε τρεις τύποι. Με κοιτάζουν πλάγια κι η ανάσα μου πιάνεται. Δεν είμαι έτοιμος για καυγά. Γιατί αισθάνομαι ήπια χαρά μέσα μου και όχι οργή, αισθάνομαι πως συμβαδίζω με τον κόσμο και δεν τον μισώ, πως έχω ξεχάσει τι απάντηση δίνουν στη βία. Οι τύποι κοντοστέκονται και κάτι λένε. Μου έρχεται ζωντανή η στιγμή της σωματικής σύγκρουσης, τα σάλια και οι μυκηθμοί. Κοιτάζω ανήσυχος προς τα εκεί που έχει φύγει ο Αλέξανδρος. Ένας από αυτούς με πλησιάζει γρήγορα. Ανατριχιάζω. Σκύβει στο μέρος μου, «Ήρθα να δηλώσω έναν σεβασμό», μου λέει, μου σφίγγει το χέρι και φεύγει. Ανατριχιάζω ξανά. Πιο έντονα.

Χε! Αξίζει καμιά φορά ο κόσμος να μην τον μισείς.

Δ.Κ.

Φαινόμενα

• Αλλάξαμε κυβέρνηση.
• Ληστεία έγινε στο Jumbo της Φιλολάου. Οι πελάτες εγκατέλειπαν το κατάστημα πανικόβλητοι. Αρπάζοντας λούτρινα και γλειφιτζούρια στον δρόμο τους! Χα!
• Δύο γίγαντες, ένα κορίτσι και ένας δύτης, συναντήθηκαν στο «τείχος» του Βερολίνου μετά από χρόνια αποχωρισμού. Δείτε το ερασιτεχνικό βίντεο αυτόπτη μάρτυρα.
  http://www.vimeo.com/6896134
• Θερμή παράκληση: Σταματήστε να φοράτε καθρεφτίζοντα Ρέιμπαν. Είστε σαν ζητάδες σε άδεια.
• Γράψτε τίποτα. Εγώ όλο θεωρίες είμαι.
  
• Το τρένο με τις κούκλες των ενοχών/ και των αραχνιασμένων παραμυθιών/ το λένε Happy-End-Express για καμουφλάζ/ ΣΑΜΠΟΤΑΖ! Θα του κάνουμε ΣΑΜΠΟΤΑΖ! http://www.youtube.com/watch?v=RPn8pWvKKmI

Fiction

Τόπος: Επίπεδος
Χρόνος: Ιούνιος 2009
Soundtrack: Price you pay, UNKLE
http://www.youtube.com/watch?v=TLE1OFQBEOk


Οι άνθρωποι για αιώνες πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη. Έτσι την ζωγράφιζαν και με βάση αυτή την παραδοχή ξεκινούσαν για να βρουν το τέλος της. Κι επειδή δεν το έβρισκαν έφτιαχναν τέρατα και αβύσσους για να το περιγράψουν. Για αιώνες. Τώρα τους κοιτάμε από το μέλλον και μας φαίνονται χαζοί. Και δεν μιλάμε απλά για μια φανταστική θεότητα ή μια νεράιδα ή μία προκατάληψη. Μιλάμε για μία βεβαιότητα στηριγμένη σε πολύ βαθιά βιωματικά επιχειρήματα. Πώς να είναι στρογγυλή; Αφού όσο βλέπει το μάτι μου είναι ίσια. Όπως το σπίτι μου. Και αγνοούσαν έναν ήλιο ολόκληρο που φώναζε. Και καλά ο ήλιος, θα μπορούσε να θεωρηθεί στρογγυλός αλλά επίπεδος. Το φεγγάρι, που δεν μας έκρυψε ποτέ ότι είναι σφαίρα; Χαζοί και κολλημένοι. Κι όμως σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους, που είχαν κάθε λόγο από τη μεριά τους να μην βλέπουν. Που πίστεψαν σε αυτή την γη την επίπεδη και προέβλεψαν ακόμα κι ένα λάθος τέλος της. Που ξυπνούσαν για αιώνες κάθε πρωί και νομίζανε ότι ξέρουν κάτι. Και σκέφτομαι την μέρα, τον μήνα, τον αιώνα της κλοπής που ήρθε να τους πει ότι δεν είναι έτσι. Και σκέφτομαι τον τρόμο και την ζήλια τους για αυτούς που μέτρησαν καλύτερα και πήραν την αλήθεια. Και σκέφτομαι πως κάπως έτσι νιώθω όταν με προδίδουν. Όχι οι άλλοι, αλλά οι δυνατότητές μου. Να δω πως το φεγγάρι είναι σφαίρα, πως δεν χτίζονται όλα όπως το σπίτι μου. Και τους φαντάζομαι, τόσο καλά σαν να τους θυμάμαι, ερωτευμένους με μια γη επίπεδη, σαν το σπίτι τους, που την σηκώνουν στην πλάτη τους άτλαντες και ψάρια σαν το Μααμούτ. Και που δέχονται να πέσουν στο γκρεμό του τέλους της για την αποδείξουν. Αλλά όχι να είναι στρογγυλή. Όχι αυτό.
Δ.Δ.