Monday 1 March 2010

Πραγματικότητα (or an ode to David Lynch)

Τόπος: Εδώ
Χρόνος: Προχτές

Soundtrack: Cocorosie Terrible Angels

http://www.youtube.com/watch?v=rRQZMreM5Qs


Είχα πιει λίγο παραπάνω, ή λίγο λιγότερο. Περπατούσα και κοιτούσα τα παπούτσια μου. Όταν φοράω τακούνια ο ήχος των βημάτων μου με υπνωτίζει. Κι αυτά τα παπούτσια είχαν πεταλούδες επάνω τους. Έφτασα στη σκάλα και άρχισα να την ανεβαίνω χωρίς να σηκώσω το βλέμμα μου από τις πεταλούδες. Από κάπου ερχόταν ένα τραγούδι που οι στίχοι του έλεγαν για ένα μωρό που πρέπει να κουνηθεί. Τώρα που το θυμάμαι δεν σήκωσα ποτέ το βλέμμα μου. Απλά αυτός μπήκε στο οπτικό μου πεδίο όταν ανέβηκα άλλα δυο σκαλοπάτια. Ήτανε ξανθός, βόρειος ξανθός, σαν βίκινγκ ή τουρίστας στην Κω. Με μούσια και μαλλιά. Και κόκκινα μάγουλα. Και κοιμότανε μπροστά στην πόρτα της πολυκατοικίας. Φορούσε ένα άσπρο φούτερ από αυτά που τα στολίζει η μάρκα τους. Το ένα του πόδι ήταν τυλιγμένο με σακούλες σούπερ μάρκετ. Τον ξύπνησα. Του χαμογέλασα και του μίλησα στα αγγλικά. Sorry to wake you. Του έδειξα την πόρτα, πάντα χαμογελώντας, ζητώντας του να κάνει πιο κει να μπω. Εκείνος σηκώθηκε. Πολύ ψηλός. Και κόλλησε την πλάτη του στον τοίχο για να έχω όλο τον χώρο. You should go underneath. Go down where there is no light. Down. Και του έδειξα την φωλιά που σχηματίζει η σκάλα από κάτω της. Μπήκα μέσα και κλείδωσα την πόρτα. Κάλεσα το ασανσέρ και ξαναγύρισα. Είχε ξαπλώσει. Go down please. Θα σε δούνε εδώ. Έβγαλε το χέρι του από την αγκαλιά του κι έπιασε την πεταλούδα. Την περιέγραψε με το δάχτυλό του και κοιμήθηκε.
Δ.Δ.

2 comments:

maucou said...

τον ξαναείδα τον δικό μου τον ξανθό και σκέφτηκα (θυμήθηκα) να του μιλήσω, αλλά έβγαζε το σκύλο βόλτα (!) και τώρα που δεν έχει σπίτι- τις κλείδωσαν τις καγκελόπορτες της Νομικής- τη βγάζει στο παρκάκι μόνο, αλλά τουλάχιστον ήταν ξεμέθυστος..Πάντως ντράπηκα να του πω αν θέλει κάτι, γιατί- εκτός των άλλων- φαινόταν πολύ άνετος και cool και ανεξάρτητος και σιγά μην είχε ανάγκη από ρούχα ή οτιδήποτε υλικό είχε να του προσφέρει ο κόσμος (εγώ) τούτος. Να φορέσεις τα μαγικά παπούτσια σου με τις πεταλούδες μια μέρα και να πάμε μαζί. Αν είστε μαζί μου,ίσως μπορέσω να του πω κάτι.

Γιαννης said...

http://www.lifo.gr/mag/columns/2734