Brass Music

Τόπος: Westerdoksweg, Westerdokseiland

Χρόνος: 11 μετά ηλίου

Soundtrack:Τειρεσίας-Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Εκεί που ο ήλιος έχει δύσει φαίνεται μόνο ένα πελώριο μεταλλικό κουτί με 3 μικροσκοπικά μπλε παράθυρα.

Στην ανατολή, το δέλτα του Άμστελ ένα κτήριο βυθίζει κι ενώ στο βορρά μπορεί να χιονίζει, στον νότο χορεύουν.

Σαν τρελοί ξανθοί βίκινγκς, εγγλέζοι τζέντλμεν, γάλλοι γευσιγνώστες και γερμανοί μπυροπότες κι εμείς οι δυο μοναδικοί μόνιμοι κάτοικοι του ήχου, αποτυχημένοι τουρίστες τους χαζεύουμε όπως θα κοίταζε ο Ντα Βίντσι τον Νταν Μπράουν. Με κατανόηση και μια μικρή αίσθηση ντροπής.

Σαν να ξέρεις το λάθος που κάνει κάποιος στην προφορική του εξέταση και δεν πρέπει να τον διακόψεις αλλά να τον αφήσεις να ολοκληρώσει και να τον κόψεις. Εμείς οι Βαλκάνιοι εκδρομείς, εσύ με έναν πόλεμο στην πλάτη σου κι εγώ λίγη ανατολή στα φωνητικά μου, σταματήσαμε για λίγο τις πορείες διαμαρτυρίας και πήγαμε να σπουδάσουμε στην Ευρώπη. Λες και δεν είμαστε πρώτοι από τα δεξιά όπως κοιτάς τον χάρτη.

Και χτυπάνε τα κρουστά και τα χάλκινα και τα βιολιά κι όσο πιο πολύ χτυπάνε τόσο πιο πολύ χορεύουν.

Και ξαφνικά θέλουν όλοι να μιλήσουν τη γλώσσα σου στα αγγλικά, θέλουν όλοι να παρασυρθούν στον ρυθμό σου ηλεκτρονικά, θέλουν όλοι να γνωρίσουν την χώρα σου από μακριά.

Και λες ωραία είναι εδώ και δεν νιώθεις τόσο δανεικά τα διαβατήριά σου σε άλλους κόσμους.

Και λες ας χορέψουμε κι εμείς που στην τελική δική μας είναι η μουσική κι αν όχι προσιδιάζει.

Η Αθήνα βράζει, το Βελιγράδι αλλάζει πλευρό κι εδώ γίναμε μόδα.

Δ.Δ.