Τόπος: Βιέννη, Αυστρία Χρόνος: Κάτι μέρες πριν
Soundtrack: Wild Word, Cat Stevens
Μετά από τρελή περιπλάνηση μέσα στην πόλη και πολύ ποδαρόδρομο τουριστικής αξίας, σταματάμε το τρεχαλητό για να φάμε σε ένα εστιατόριο. Είμαστε τρία άτομα και όλα πάνε μια χαρά. Εκεί που καταβροχθίζουμε την πίτσα έρχεται κοντά μας ένα κοριτσάκι που ήταν γύρω στα δέκα. Μας κοιτάει χωρίς να μιλάει και τρέμει μήπως έρθει πιο κοντά ο σερβιτόρος και την διώξει. με τη διεθνή γλώσσα του δυστυχισμένου μας δίνει να καταλάβουμε πως θέλει λίγη πίτσα. Πεινάει. Της δίνουμε η καθεμία από δύο κομμάτια και για πρώτη φορά χαμογελάει. Την ίδια στιγμή ο σερβιτόρος έρχεται απειλητικά κοντά και για να προλάβω τα δράματα, της γνέφω να φύγει και της κλείνω το μάτι. Σε δύο δευτερόλεπτα έχει εξαφανιστεί και το μόνο που προλαβαίνει ο σερβιτόρος (κέρβερος πλέον στα μάτια μου) είναι να μας ρωτήσει αν όλα είναι καλά. Ξεχωρίζω λίγο πιο κάτω την πιτσιρίκα να μασουλάει ευτυχισμένη την πίτσα και όλη η κούραση μου φεύγει...
vivi_kar
2 comments:
teleia
oi pastrikoi Viennezoi panta mou th spagane
opws episis kai h yparxi international bronikwn kai dystixismenwn koritsiwn (e,& agoriwn)
A.A.
Όντως οι Βιεννέζοι είναι αρκετά ψωνισμένοι, ίσως να φταίει που μένουν σε μια τόσο όμορφη πόλη. Αυτή η εμπειρία πάντως ήταν αρκετά δυνατή. Αν κι εσείς ποτέ συντήσετε ένα ανάλογο κορίτσι, μη το σκεφτείτε, μοιραστείτε την πίτσα σας..
Post a Comment