Χρόνος: Η κακιά η ώρα
Τόπος: Πάνω από το κεφάλι σου
Soundtrack:http://www.youtube.com/watch?v=bNbTC6xLVg0&feature=related
Έρχεται ένα πρωί που εκεί που τα μάτια σου στριφογυρίζουν κάτω από τα βλέφαρά σου και τρέχει και λίγο σάλιο στο μαξιλάρι σου σε ξυπνάνε λεπτές νιφάδες σοβά που πέφτουν στο μάγουλό σου, κραδασμοί που απορροφάει το στρώμα σου, ένας ήχος ανάμεσα στον τροπικό καταρράκτη και την ακόμα πιο τροπική καταιγίδα και το άρωμα του καυτού νερού πάνω στο σίδερο.
Πετάγεσαι ωσάν αντιλόπη στην θέα του κυνηγού της και ψάχνεις την πηγή του κακού σε εξηγήσεις όπως σεισμός, αποκάλυψη, εσφαλμένη μέτρηση στο ημερολόγιο των Μάγια, τρομοκρατική επίθεση, θεομηνία που λένε και οι δημοσιογράφοι. Κατεβαίνοντας τις σκάλες. Κοιτάς από το παράθυρό σου.
Ο υπόλοιπος κόσμος είναι ανέπαφος. Ανέφελος ο ουρανός, κλειστοί οι συναγερμοί, ακίνητα τα φωτιστικά, χαλαρές οι δεκοχτούρες. Σκέφτεσαι την φράση, μην το παίρνεις προσωπικά. Ο ήχος συνεχίζεται. Αποφασίζεις να τον ακολουθήσεις. Κάτι που δεν θα έκανε ποτέ μια αντιλόπη με τον κυνηγό της. Ορθώνεται μέσα σου ο homo sapiens, ο Διαφωτισμός, ο Δαρβίνος, ο Γαλιλαίος και τ’ άλλα παιδιά στην πρόταση, υπάρχει κάποια εξήγηση. Ξανά ανεβαίνεις τις σκάλες. Εκεί ήταν πιο δυνατό. Βγαίνεις στο μπαλκόνι. Ω τι θαύμα, ένας πίδακας καυτού νερού ,συγκεχυμένης απόχρωσης ,χύνεται πάνω στα πλακάκια. Κάτι έχει εκραγεί, κάτι που είχε μέσα του καυτό νερό. Και σκουριά.
Και συνειδητοποιείς πόσο πολύ θα ήθελες να έχει ορθωθεί μέσα σου ο ανώνυμος που ανακάλυψε τον τροχό, ο ανώνυμος που σκέφτηκε να φτιάξει το πρώτο λούκι, ο ανώνυμος υδραυλικός της πολυκατοικίας που σε ζαχάρωνε. Και νιώθεις τόσο μεγάλος μαλάκας. Που ξέρεις τόσο λίγα πράγματα για τα πράγματα που χρησιμοποιείς, για τα κτίσματα μέσα στα οποία ζεις, για το όνομα του διαχειριστή που έχεις ξεχάσει, για την ώρα που είναι 6.30 και κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι την ατομική σου συντέλεια.
Και για όλα τα μικροπράγματα που σε κλείνουν για ώρες μέσα στο ίδιο σου το κεφάλι. Η πόλη σου σε βλέπει από χαμηλά να αχνίζεις. Εσύ σκουπίζεις το άσπρο από το μάγουλό σου. Το νερό πλησιάζει τα πόδια σου. Και υποχωρείς.
Δ.Δ.
Τόπος: Πάνω από το κεφάλι σου
Soundtrack:http://www.youtube.com/watch?v=bNbTC6xLVg0&feature=related
Έρχεται ένα πρωί που εκεί που τα μάτια σου στριφογυρίζουν κάτω από τα βλέφαρά σου και τρέχει και λίγο σάλιο στο μαξιλάρι σου σε ξυπνάνε λεπτές νιφάδες σοβά που πέφτουν στο μάγουλό σου, κραδασμοί που απορροφάει το στρώμα σου, ένας ήχος ανάμεσα στον τροπικό καταρράκτη και την ακόμα πιο τροπική καταιγίδα και το άρωμα του καυτού νερού πάνω στο σίδερο.
Πετάγεσαι ωσάν αντιλόπη στην θέα του κυνηγού της και ψάχνεις την πηγή του κακού σε εξηγήσεις όπως σεισμός, αποκάλυψη, εσφαλμένη μέτρηση στο ημερολόγιο των Μάγια, τρομοκρατική επίθεση, θεομηνία που λένε και οι δημοσιογράφοι. Κατεβαίνοντας τις σκάλες. Κοιτάς από το παράθυρό σου.
Ο υπόλοιπος κόσμος είναι ανέπαφος. Ανέφελος ο ουρανός, κλειστοί οι συναγερμοί, ακίνητα τα φωτιστικά, χαλαρές οι δεκοχτούρες. Σκέφτεσαι την φράση, μην το παίρνεις προσωπικά. Ο ήχος συνεχίζεται. Αποφασίζεις να τον ακολουθήσεις. Κάτι που δεν θα έκανε ποτέ μια αντιλόπη με τον κυνηγό της. Ορθώνεται μέσα σου ο homo sapiens, ο Διαφωτισμός, ο Δαρβίνος, ο Γαλιλαίος και τ’ άλλα παιδιά στην πρόταση, υπάρχει κάποια εξήγηση. Ξανά ανεβαίνεις τις σκάλες. Εκεί ήταν πιο δυνατό. Βγαίνεις στο μπαλκόνι. Ω τι θαύμα, ένας πίδακας καυτού νερού ,συγκεχυμένης απόχρωσης ,χύνεται πάνω στα πλακάκια. Κάτι έχει εκραγεί, κάτι που είχε μέσα του καυτό νερό. Και σκουριά.
Και συνειδητοποιείς πόσο πολύ θα ήθελες να έχει ορθωθεί μέσα σου ο ανώνυμος που ανακάλυψε τον τροχό, ο ανώνυμος που σκέφτηκε να φτιάξει το πρώτο λούκι, ο ανώνυμος υδραυλικός της πολυκατοικίας που σε ζαχάρωνε. Και νιώθεις τόσο μεγάλος μαλάκας. Που ξέρεις τόσο λίγα πράγματα για τα πράγματα που χρησιμοποιείς, για τα κτίσματα μέσα στα οποία ζεις, για το όνομα του διαχειριστή που έχεις ξεχάσει, για την ώρα που είναι 6.30 και κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι την ατομική σου συντέλεια.
Και για όλα τα μικροπράγματα που σε κλείνουν για ώρες μέσα στο ίδιο σου το κεφάλι. Η πόλη σου σε βλέπει από χαμηλά να αχνίζεις. Εσύ σκουπίζεις το άσπρο από το μάγουλό σου. Το νερό πλησιάζει τα πόδια σου. Και υποχωρείς.
Δ.Δ.
No comments:
Post a Comment