Edinburgh calling

Τόπος: Home
Χρόνος: Αναμνηστικός Soundtrack:Sparklehorse/PJ Eyepennies http://www.youtube.com/watch?v=WfPUyeXLfy8


Τα κλαδιά των δέντρων που περιγράφουν το μονοπάτι που διασχίζει τα Meadows το βράδυ παίρνουν μία χάλκινη απόχρωση από την αντανάκλαση του φωτός στους τοίχους του Πανεπιστημίου. Τη χάλκινη αυτή απόχρωση κατάφερε να χτυπήσει με την κυνηγετική του κάμερα ο όμορφος Will ένα βράδυ που γυρίζαμε σπίτι. Περπατούσαμε γρήγορα και βλέπαμε τις αναπνοές μας όταν -όπως συνηθίζω όταν είμαι καλά- σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και την είδα. Του είπα ότι πολύ μου αρέσει και τότε την είδε κι αυτός. Του είπα ότι την θέλω και τότε την ήθελε κι αυτός. Έβγαλε την κάμερα από το σακίδιό του και ξάπλωσε στην άσφαλτο. Ξάπλωσα κι εγώ. Και ψάχναμε στριφογυρίζοντας να βρούμε το αδύνατο σημείο της. Την χτύπησε πάνω από δέκα φορές χωρίς φλας για να μην πονέσει. Στήριζε την κάμερα στο κούτελό του και κρατούσε την αναπνοή του για να μην κουνηθεί καθόλου. Η πλάτη μου είχε παγώσει αλλά δεν έτρεμα για να πάρω κι εγώ μέρος στην ευθύβολη λήψη. Άκουγα το κλικ της σκανδάλης πολλά δευτερόλεπτα πριν τον κρότο του φακού. Σε κάποια από τις λήψεις το πάρκο μας πήρε χαμπάρι κι άρχισε να φυσά. Σηκωθήκαμε κι αρχίσαμε να τρέχουμε. Όταν φτάσαμε στον Lothian Rd ξαναμιλήσαμε. Είπε: well here’s something no tourist would ever stand next to and say cheese.
Δ.Δ. (photo by Will Brady)