Τα πρώτα 48 λεπτά

Αμερικάνικη Πρεσβεία

12 Ιανουαρίου 2007

Χαράματα

Soundtrack: Mamas and The Papas:Stop Children what’s that sound

- Σκατά!

- Το πέτυχες;

- Πάμε

Μπαίνουν γρήγορα μες στο αυτοκίνητο που σπινάροντας κατεβαίνει την οδό Λαμψάκου και στρίβει δεξιά στην Μιχαλακοπούλου.

Ο συναγερμός έχει ήδη αρχίσει να χτυπάει. Οι δυο φρουροί μπροστά από την πρεσβεία έχουν βγει με τ’ αυτόματά τους οπλισμένα και καλούν σε πανικό κάποιον να τους βοηθήσει. Οχήματα της αστυνομίας καταφθάνουν από παντού ενώ όλες οι μονάδες της Αττικής που περιπολούν, παρατάνε τους πρωινούς καφέδες και τις αχνιστές τυρόπιτες κι αρχίζουν να ψάχνουν. Για ποιον;

Αφήνουν το αυτοκίνητο εκεί που το βρήκανε, παίρνουν ένα άλλο που τους περιμένει και πηγαίνουν στην «γιάφκα» να κρύψουν το σωλήνα που καπνίζει ακόμα.

Ειδοποιείται ο πρωθυπουργός, η υπουργός εξωτερικών, ο δημοσίας τάξης, ο πολιτισμού γιατί μπορεί κάτι να γνωρίζει, ξεσηκώνονται όσοι είχαν ποτέ εργαστεί στην αντιτρομοκρατική, ξυπνάνε το διευθυντή της αστυνομίας που είχε πάει σε μια δεξίωση κάποιου Αιγόκερω και προσπαθούν να καθησυχάσουν τους αμερικανούς υπηκόους οι οποίοι λες και περίμεναν πάνω απ’ τα τηλέφωνά τους την επίθεση, ρωτάνε, βρίζουν και λιποθυμούν συγχρόνως.

Στους τοίχους του δωματίου υπάρχουν πορτρέτα του Τσε, διπλώματα νομικής και πολιτικών επιστημών αγορασμένα από τα παλιατζίδικα στο Μοναστηράκι, μια φωτογραφία ταυτότητας του Κουφοντίνα απ’ αυτές που κυκλοφορούσαν τότε στις εφημερίδες μεγεθυμένη σε φυσικό μέγεθος, ένας οπλοβαστός άδειος κι ένα εικονοστάσι με τον Ιησού να γκρεμίζει τους πάγκους των εμπόρων στον ναό. Λύνουν τον σωλήνα εκτόξευσης και κρύβουν τα στελέχη του στο κουτί του νεσκαφέ, σ’ έναν λούτρινο τάρανδο αφύσικων διαστάσεων και μέσα στο λιγδιασμένο μπουρί του απορροφητήρα.

Η περιοχή γύρω από την πρεσβεία αποκλείεται, καταφθάνουν πυροτεχνουργοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και γίνεται ένας ψιλοχαμός μέχρι ν’ αποφασιστεί ποιοι επιτρέπεται να μπουν στον αποκλεισμένο χώρο και ποιοι όχι. Οι πυροτεχνουργοί δυσκολεύονται να πείσουν τους αστυνόμους γιατί δεν φοράνε τις χαρακτηριστικές τους στολές με τις οποίες τους γνωρίζει όλος ο κόσμος, ενώ οι δημοσιογράφοι, πιάνοντας κουβεντούλα και χαρίζοντας ζαχαρωτά καταφέρνουν να πιάσουν το λαβράκι απ’ την ουρά.

Βγάζουν τα ρούχα τους και τις πλαστικές ψεύτικες μύτες που φοράνε, ντύνονται ξενύχτηδες και βγαίνοντας προσεχτικά απ’ το κρησφύγετο, κατευθύνονται με τα πόδια στην καντίνα με τα βρώμικα δίπλα στο Holiday Inn.

Τις έρευνες δυσχεραίνει εξαιρετικά το ξημέρωμα που αργεί να έρθει καθώς επίσης και το γεγονός ότι δεν έχει φτάσει ούτε ο θυρωρός, ο μόνος που γνωρίζει πού είναι οι διακόπτες των φώτων. Και φυσικά όλοι ξέρουν πόσο κρίσιμα είναι τα δύο πρώτα εικοσιτετράωρα… Φήμες ακούγονται ήδη για ξένο δάκτυλο, άλλοι μιλούν για εγχώριους αντίχειρες ενώ κάποιοι λίγοι δεν κοιτάζουν το δάχτυλο, αλλά το υπέροχο φεγγάρι που δεν έχει ακόμα δύσει.

Στην καντίνα της Μιχαλακοπούλου, μέσα στις άριες των σειρήνων οι δυο φίλοι παραγγέλνουν ένα με απ’ όλα.

- Το πέτυχες;

- Δεν ξέρω.

- Ποιος ξέρει;

- Θ’ ακούσουμε στις ειδήσεις

Τρώνε και πάνε για ύπνο χορτάτοι, ενώ η μέρα μόλις χαράζει.

Δημήτρης Κουρούμπαλης