Leave your myth in Greece

Χρόνος: 8.30

Τόπος: Λυκαβηττός, στο δρόμο για να δω Nick Cave

Soundtrack: The weeping song, Nick Cave and the Bad Seeds http://www.youtube.com/watch?v=lsOBpDkwBtM

Τίποτα δεν σου απαγορεύει να εκφραστείς. Είσαι ελεύθερος. Είναι δικό σου το ταξί, δικιά σου η βάρδια, δικό σου και το δάνειο που αποπληρώνεις.

Έχεις να το πλύνεις μήνες. Κι εσύ έχεις να πλυθείς βδομάδες. Σου δίνω έναν προορισμό. Και κοπανάς τα χέρια σου στο τιμόνι βρίζοντας όσο χειρότερα μπορείς. Όχι εμένα.

Την τύχη σου. Το θεό σου και τους αγίους του, την ώρα. Ανάβεις και τσιγάρο κι ελπίζω να σε καταπραΰνει γιατί μ’ έχεις τρομάξει και εγώ έχω αργήσει. Δεν με παίρνει να σου πω:

Να πας να γαμηθείς.

Βρίζεις σαν να σε βρήκε η μεγαλύτερη αδικία του κόσμου. Είσαι ελεύθερος. Έτσι μου είπες με τα φώτα σου. Κι εγώ σου είπα Λυκαβηττό. Εγώ δεν είμαι ελεύθερη. Αυτοπεριορίζομαι. Κάθομαι σταυροπόδι και κολλάω στην πόρτα, κοιτάζω έξω σαν να μην σε ακούω, σαν να μην είμαι εκεί αλλά να σε οδηγώ, σαν την τύχη σου.

Δεν μπορώ να σου πω όχι, χωρίς να χάσω κάτι. Κι έχω κάπου να πάω, συγκεκριμένα. Είσαι ελεύθερος γαμώτο, ελεύθερος τι άλλο θες; Θα σου δώσω και λεφτά, θα με ξεφορτωθείς γρήγορα, θα δεις την πόλη από ψηλά κι οι μπάτσοι θα διευκολύνουν τη διαφυγή σου. Κι αν κολλήσεις κάπου θα μετράει πενηντάλεπτα ο μετρητής σου εις βάρος μου κι υπέρ σου. Ελεύθερος, γαμώτο, ελεύθερος να ξερνάς τον εκνευρισμό σου στα αυτιά μου. Να τινάζεσαι στο κάθισμά σου και να μαρσάρεις, να πας από το λάθος στενό για να βρίσεις και φανάρια εκτός από βουνά.

Ξεφυσάς και ξανά ξεφυσάς και μέσα μου παρακαλάω να σπάσεις τον αντίχειρά σου στο τιμόνι έτσι όπως το χτυπάς, να πνιγείς στη λέξη Παναγία, να γυρίσει η βρωμιά σου προς τα μέσα και να σου φάει τα κύτταρα, να βρεθείς στο καθαρτήριο του Δάντη στο τμήμα των βλάσφημων, να κάτσει κάποιος και να γράψει με τατουάζ όλα αυτά που λες πως γράφεις στα αρχίδια σου, να πραγματοποιηθούν όλες οι ευχές σου.

Εγώ δεν είμαι ελεύθερη, γαμώτο, έχω πάντα κάτι να χάσω κι αυτό δεν είναι ελευθερία.

Λυκαβηττό ρε μαλάκα, Λυκαβηττό.

Ναι όλοι εκεί θα πάμε απόψε, θα σε βρουν και θα σε φέρουν κι άλλοι εδώ πάνω. Να το κλείσεις, να χάσεις κι εσύ κάτι, να χάσεις τη φωνή σου στη στροφή, το μεροκάματό σου, την ελευθερία σου.

Πάνω στη σκηνή λικνίζεται ένα σώμα, που έχουν αγαπήσει άνθρωποι που ποτέ δεν θα το δουν γυμνό. Όπως δεν αγαπάς εσύ όλα τα ζευγάρια πόδια που έχει σκεφτεί το χέρι σου να ανοίξει. Τραγουδάει, βραχνιάζει, τραγουδάει για φόνους και έρωτες μέσα στο κουστούμι του, ρίχνει τον προβολέα του στο κοινό του, βρίζει κι αυτός τους εχθρούς του αλλά προσεύχεται στον θεό του και στους αγίους του, γουστάρει, είναι κι αυτός ελεύθερος! Ελεύθερος γαμώτο, πιο ελεύθερος από σένα, ηλίθιε.

Με κάνει ότι θέλει κι ας μην έχω τίποτα να χάσω. Τραγουδάει ρε μαλάκα, για έναν Ορφέα του Τέξας. Αφήνει τον μύθο του στη χώρα σου για να χεις να τρως, όπως έχεις φάει και κάθε σπιθαμή της διάθεσής μου.
Που να σε βρουν οι τοίχοι που αποφεύγουνε τα φρένα σου.

Δ.Δ.