Talking about the revolution

Τόπος: Κέντρο Αθηνών

Χρόνος: Ένα βράδυ

Soundtrack: Talking about the revolution

http://www.youtube.com/watch?v=7rZbvi6Tj6E

Αυτό που με τρομάζει πιο πολύ απ' όλες τις απειλές είναι που δεν βλέπω το ανάχωμα που θα διακόψει την πτώση του χαμένου.

Ας πούμε πως αυτή την στιγμή γίνεται ένα πάρτυ στην Αθήνα. Οικοδεσπότες είναι οι αθηναίοι πολίτες και προσκεκλημένοι όσοι οπαδοί της δημοκρατίας. (Ιδιαίτερα open πάρτυ!) Ας πούμε επίσης πως είναι απόκριες για να δικαιολογήσουμε κι αυτούς που φοράνε στολές. Όπως συμβαίνει συνήθως στα πάρτυ, έχουν έρθει άνθρωποι που έχουν διάθεση να διασκεδάσουν, να επικοινωνήσουν, να ανταλλάξουν φλερτ και γνώμες, να πιουν δωρεάν ποτά, να καθίσουν σε καναπέδες που δεν είναι δικοί τους και να φάνε με τα χέρια· οι άλλοι έχουν παραμείνει σπίτια τους και το βλέπουν από την τηλεόραση. Όπως είναι επίσης φυσικό το πάρτυ επικεντρώνεται στο καλύτερο σημείο της πόλης, στον πυρήνα. Τέλος ας πούμε ότι το πάρτυ γίνεται με αφορμή κάποια Ελευθερία που όσοι την βλέπουν την ερωτεύονται ασκαρδαμυκτί.

Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που περιφέρονται αργόσχολα γιατί τους αρέσει η πόλη με ή χωρίς την Ωραία Ελευθερία, κάποιοι οι οποίοι χορεύουν σαν δαιμονισμένοι, κάποιοι τρίτοι οι οποίοι κάθονται παράμερα συζητώντας και αυτοί οι οποίοι δεν σταματούν με τίποτα να πίνουν κοιτάζοντας με ζήλια αυτούς που χορεύουν και με καχυποψία αυτούς που συζητάνε. Τώρα δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο πάρτυ όπου όλοι κάνουν λίγο από όλα. Όχι! σ' αυτό το πάρτυ οι συγκεκριμένες δράσεις γίνονται απ' τους συγκεκριμένους ανθρώπους με απόλυτη αφοσίωση, απαρέγκλιτα, σχεδόν μανιωδώς. Είναι σαν να λέμε ο σκοπός τους.

Το κέφι έχει φουντώσει. Οι ομάδες συσπειρωμένες ενεργοποιούνται με πάθος στους τομείς τους, η Αθήνα γιορτάζει. Στην άσφαλτο χύνονται ποτά, τα κράσπεδα θρυμματίζονται από τα χοροπηδητά, οι συζητήσεις διακόπτονται από εκρήξεις σαμπανιών ή από τα ουρλιαχτά χαράς των χορευτών. Οι πιο φιλήσυχοι – αργόσχολοι απομακρύνονται σιγά σιγά, ίσως γιατί έχουν γυναίκα και παιδιά, ίσως γιατί δεν έχουν οπότε δεν τους ενδιαφέρει ποιος θα διοργανώνει από μεθαύριο τα πάρτυ, ίσως γιατί απλώς κουράστηκαν να βλέπουν και ορέχτηκαν λίγο σπιτικό φαΐ. Μένουν οι πιο φανατικοί· αυτοί που θέλουν να χορεύουν και να τα σπάνε όλα χωρίς να τους ενοχλεί κανένας, αυτοί που θέλουν να πίνουν ελέγχοντας από την μπάρα την κατάσταση κι αυτοί που μια ζωή θα συζητούν αλλάζοντας απλώς θέση όποτε τους παρενοχλούν. Το πάρτυ αποκαλύπτει πλέον την μορφή του.

Η βακχεία ως γνωστόν αποχαλινώνει. Η Αθήνα ξεφαντώνει. Η Ελευθερία κρύβεται φοβισμένη, ήταν ήδη πολύ κουρασμένη. Αυτοί που χορεύουν βάζουν τα κλάματα γιατί δεν τους βγαίνει, αυτοί που πίνουν ξεχνούν θυμωμένοι και ξεσπούν οργανωμένα και αυτοί που συζητούν αδυνατούν να πείσουν ακόμα και έναν. Δεν θα μείνουμε μέχρι τέλους. Τι θα καεί, ποιος θα πεθάνει και το δίκαιο ας μείνουν αναπάντητα. Ας επιβιώσουν μόνο αυτοί που κοιμούνται.

Και μην πιστέψετε ούτε στιγμή πως πάρτυ είναι και θα εξαντληθεί.

Δ.Κ.