Ένα βράδυ στη Γύρα – Τα μάτια

Τόπος: Αθήνα

Χρόνος: 8 Ιουλίου 2009

Soundtrack: http://www.youtube.com/watch?v=jsd8Ky8oiSo

Και ξάφνου δεν είμαι εγώ αυτός που διηγείται την ιστορία αλλά κάποιος άλλος που βρίσκεται απ’ έξω και κοιτάζει έναν χαρούμενο τύπο μόνο του σ’ ένα παγκάκι στην πλατεία Εξαρχείων ένα βράδυ Ιουλίου. Και λέει αυτός ο άλλος, «Ένα αταίριαστο ζευγαράκι περνάει μπροστά απ’ το παγκάκι», το δικό μου εννοεί, «ψάχνοντας πού θα πάει, επάνω σ’ αυτό με την αυλή; ή στο ΔΙΠΛΟ; δεν μπορούν να θυμηθούν πού περνάνε καλύτερα, πού τους αρέσει να πηγαίνουν. Αγκαλιάζονται σταματημένοι περιμένοντας ν’ αποφασίσουν. Το αγόρι είναι γεροδεμένο, πιθανότατα ασχολείται με υπολογιστές και το κορίτσι έχει γυμνές γάμπες· είναι κοντούλα, τα μάτια της σαρώνουν τα πρόσωπα γύρω της, στο στόμα της η γλώσσα της δουλεύει ακατάπαυστα σαλιώνοντας και στεγνώνοντας το εσωτερικό του, δεν δίνει δεκάρα για το πού θα πάνε. Το αγόρι της κοιτάζει δεξιά κι αριστερά, αμήχανος κάτω από το βάρος της επιλογής. Το κορίτσι εστιάζει στον χαρούμενο τύπο στο παγκάκι. Αρχίζει να παίζει. Τον κοιτάζει με μανία επειδή δεν μπορεί να του μιλήσει. Ρίχνει όλη την προσωπικότητά της στο βλέμμα της για να του κινήσει την προσοχή, έτσι όπως κάνουν οι ανώριμοι άνθρωποι που εξαντλούνται στα κοιτάγματα και μετά δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα. Τεντώνει στα άκρα την προσήλωσή της για να γίνει σημαντική, να του μείνει αξέχαστη. Ξερογλείφεται και αναστενάζει αδιόρατα. Ο τύπος στο παγκάκι», εμένα εννοεί, «τσιμπάει το βλέμμα και το βάζει στην τσέπη του. Κάπου θα χρειαστεί, σκέφτεται. Το αγόρι αποφασίζει: σ’ αυτό με την αυλή. Σφίγγει το κορίτσι και γυρίζοντας την πλάτη τους πάνε να χαρούν το βράδυ τους. Ο τύπος στο παγκάκι χαμογελάει· σαν να ‘χει κλέψει στα χαρτιά και δεν τον κατάλαβε κανείς.»

Δ.Κ.