Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας

Χρόνος: Νύχτα.

Τόπος: Περιοχή Ντορέ, Θεσσαλονίκη, ένα δρόμο απ’ την παραλία.

Soundtrack: Το ομώνυμο

http://www.greektube.org/content/view/2306/2/

Εκείνη του δρόμου, κοντά στα τριάντα. Αυτός τύπος της πιάτσας, σαραντάρης. Παρατηρητής ο υποφαινόμενος ή τέλος πάντων κάποιος που κάνει τη θητεία του.

Οι νύχτες στη Θεσσαλονίκη είναι συνήθως υγρές, εκτός από μαγικές κι ονειρεμένες... απόψε όμως το παράκανε. Στέκομαι στο παράθυρο, ζωσμένος τις σφαίρες, γυμνός απ’ τη μέση και πάνω. Στάζω ολόκληρος, αέρας ούτε για δείγμα. Κοιτάζω το ρολόι μου, τουλάχιστον μια ώρα ακόμα. Καλύτερα εδώ παρά στον θάλαμο πάντως, εκεί κάτω σκυλοβρωμάει.
Αφήνω το G3 στο τραπέζι και την αράζω στο παράθυρο. Από κάτω έρχονται καμιά φορά και κάνουν πιάτσα, που και που λέμε και καμιά κουβέντα να περάσει η ώρα. Μου αρέσει να το παίζω Ράμπο κι αυτές τα πάνε καλά με τις στολές.
Απέναντι αναβοσβήνει η ταμπέλα ενός ξενυχτάδικου. Από κάπου ακούγονται λαϊκά αλλά ο δρόμος είναι έρημος και δεν λέει να περάσει η πουτάνα η ώρα...
Ανάβω τσιγάρο, ακουμπισμένος στο περβάζι. Αυτό το τίποτα με νυστάζει, νοιώθω τα μάτια μου να βαραίνουν.

-Παράτα με.

-Έλα εδώ γαμώ τη μάνα σου.

-Ποιος είσαι ‘συ ρε μαλάκα που γαμάς και τη μάνα μου; Τι δική σου μάνα ποιος τι γαμάει;

-Τι είπες μωρή πουτάνα; Θα πεις εσύ μωρή κωλοβρώμα για τη μάνα μου;

-Άσε με κάτω... άσε με κάτω σου λέω.

-Κωλοπουτάνα, που ‘χεις εσύ μούτρα να μιλάς για τη μάνα μου.

-Άσε με κάτω παλιο πούστη... πονάω.

-Κάτσε καλά, κάτσε καλά γαμώ το μουνί σου.

-Μη... μη... όχι εδώ.

-Τώρα σε πιάσανε οι ντροπές; Τόση ώρα μας κουνιέσαι και τώρα μαας το παίζεις δύσκολη, τι μας πέρασες για τίποτα κωλομαλάκες;

-Παράτα με θα φωνάξω... μη... μη εδώ.

-Σκάσε... σκάσε γαμώ το κέρατό σου, σκάσε.

-Μη, μη σε παρακαλώ, θα κάνω ό,τι θες.

-Χεσμένη σ’ έχω παλιοπουτάνα... που θα μας το παίξεις πως δεν σου κάνουμε κιόλας... κωλοτσουλί.

Ακούγεται το G3 που οπλίζει. Ο τύπος σηκώνει το κεφάλι του κατά ‘κει που άκουσε το όπλο. Κοντεύω να του χώσω την κάνη στα μούτρα.

-Παράτα τη κωλομαλάκα γιατί δεν το ‘χω σε τίποτα...

Το όπλο είναι άδειο βέβαια αλλά του παίρνει κάτι δευτερόλεπτα να το σκεφτεί. Στο μεταξύ η γκόμενα ξεγλιστράει απ’ τα χέρια του και φεύγει τρέχοντας.

-Τι θες ρε μαλάκα κι ανακατεύεσαι;

-Μάζευτα και δίνε του πριν φωνάξω και γίνει εδώ της πουτάνας... μαλάκα... εδώ είναι στρατός, κωλαρχίδι.

Το σκέφτεται καλύτερα ενώ σηκώνει τα παντελόνια του.

«Άντε γαμήσου» λέει αλλά φεύγει.

«Τι γίνεται εδώ;» λέει ο συνάδελφος που ήρθε να μ’ αντικαταστήσει, μ’ αυτά και με ‘κείνα πέρασε η ώρα και ούτε που το κατάλαβα.

«Τίποτα» λέω και του παραδίδω τον οπλισμό.

-Πας για ύπνο;

«Πάω ν’ αλλάξω και να βγω μια βόλτα» λέω, «εδώ γύρω».

-Πέτυχες τίποτα καλό;

«Ποτέ δεν ξέρεις» λέω και φεύγω. Μπορεί να ‘ναι ακόμα ‘κει γύρω.

yannispetsas